• Мотивация
• 18 Желтоқсан, 2021

Өмірді қиындататын өзіміз...

Бұрылыста тоқтап, жаяу жүргіншіні өткізіп жіберу қиын емес қой: сонда оның пәлтесі, сенің арың таза боп қалады. 

Шыршаның ойыншығын сындырып алған балаңа "ештеңе етпейді, олжа келе жатыр" дей салу қиын емес, жарты сағат бақырып,  ол ойыншықты емес, тап бір сенің жүрегіңді сындырып алғандай маңғаз түр жасамай-ақ қой. 

Анаңа ертең емес, дәл қазір қоңырау шалу қиын емес...

Қойылым аяқталғанда орныңнан тұрып қол соғу қиын емес. Соған бола аяғың қиналып қалмас, ал әртіс үшін содан артық бақыт жоқ. Сенің ілтипатың олардың марапаты ғой. 

Жақтырмаған нәрсенің бәріне айтар  пікіріңді өзіңе қалдырып, күш-қуатыңды пайдалы дүниеге арнау қиын емес. Есесіне улы сөзге шығындайтын көңіл таза қалмақ. 

Орын берген адамға алғыс білдіріп, жазған хатыңа тез жауап алғанда да ризалығыңды білдіру қиын емес. Әрі-беріден кейін саған ешкім берешек емес қой. 

Көңіл тартпай тұратын, ортақ еш құндылығы жоқ адамға, дөкір, өтірікшілерге, жақпайтын музыкаға, ішпыстыратын кітапқа "жоқ" деу қиын емес. 

Өзіңді сыйла: 

сені бүлдіретіннің бәріне - "жоқ" де; 

сені бақытты ететін дүниенің бәріне - "иә" дегін! 

Жай ғана, еш себепсіз "сен бүгін өте сүйкімдісің, сені сүйем" деп жаза салу қиын емес. Бүгін сол сөзді жазатын адамың бар. Ең үлкен бақыт сол! 

Ережені бұзып, күлкіге қалып, ұйықтап қалу - боп тұратын жағдай ғой. Немесе ең бір көңілсіз күні ең әдемі көйлегіңді киіп шығу. Қонаққа деген ыдыспен қарақұмық ботқасын жеу...

Біздің күнделікті қайталайтын осындай "рақмет", "ештеңе етпес", "мен бармын ғой", "сені сүйем", "келгенің қандай жақсы болды" дегендерден "қарапайым", бірақ адамға ғана тән бақыт құралады екен... 

Аглая Датешидзе

Аударған Шынар Әбілда